środa, 15 sierpnia 2018

Sztuczne uśmiechy...to dla mnie "suszenie zębów"...

                                       motto: " Człowiek dla człowieka
                                         może być częścią nieba"

                    Różne uśmiechy

              Uśmiecham się lekko
              Pod nosem uśmiecham
              Przeważnie do siebie
              
              Uśmiecham się smutno
              Ulicami miasta
              Zwłaszcza do siebie

              Nie uśmiechają się ludzie
              Śpiesząc przed siebie
              Wyścigiem szczurów

              Za to rżenie - o tak,
              Często słyszę, lecz widzę,
              Że źrebiąt tu nie ma.

             Albo szczerzone eklery
             Zębów sardoniczne
             Szczują mnie zewsząd

             Bilbordami, afiszami, ekranami,
             Ludzkimi maskami
             Jak na bytu ironię...

             Czy uśmiech zaginął?
             Taki zwykły i łagodny,
             Prostoty pełen i pokory?

             Światełko oczu ciepłe
             Roześmiej się, proszę jeszcze
             Bym nie umarła ze smutku
                                przedwcześnie!

                      23.03.2001  / godz.15 /

2 komentarze:

  1. Świetnie!
    Dobry tekst.
    Gdy obcy ludzie się do siebie uśmiechają tak zwyczajnie, szczerze, od serca, od razu raźniej i milej.Czasem mnie to spotyka.
    Pozdrawiam serdecznie.😊

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję Pani Olgo, pozdrawiam radośnie <3
    P.S.
    Ostatnio też łowię uśmiechy po drodze... trochę ostatnio ludzie po izolacji jakby widzą więcej

    OdpowiedzUsuń

Bardzo proszę, aby komentarze publikowane były w poszanowaniu godności innych czytelników. Dziękuję!