Polska rzeczywistość

Spotykam sąsiada, co słychać mówię,

A on mi na to, że „ stara bieda „

I nic, się pytam - zmienić nie da?

       

        A on: że ciężko i wszystko nie tak.

        Skóra mi cierpnie gdy to słyszę

        I co można zmienić - szybko myślę...

I zagaduję, że spróbować trzeba

Coś nowego obmyślić niż : stara bieda

Że  możliwe niemożliwego jest potrzeba.

        Puszczam więc w ruch fantazję całą,

        Podpieram się baśnią i kabałą

        - co  niemożliwe to  możliwe - ripostuję śmiało.

Wracam do domu pełna żaru,

Modlę się i myślom daję pole,

Żeby mój naród ocknął się w porę...

Tkanie i pranie, pranie i tkanie,

Myśli, osnowa bez narzekania...

Trochę promyków w czółenku moim

Przetyka tkaninę brokatu złotem...

                4.01.2001-09-08

                                                                                Wyk. Ewa Uroda